Dzisiaj była fajny dzień i mogliśmy się cieszyć wspólnym wyjściem z domu z Córką. Przy okazji chciałam opowiedzieć Wam o trudnościach, z jakimi się spotykam gdy wychodzę na spacer. I nie, nie są to bariery architektoniczne! W Krakowie naprawdę pod tym względem jest bardzo dobrze.
Dzisiaj
był fajny dzień, bo forma Córeczki pozwoliła nam cieszyć się z wyjścia na spacer i zwiedzania placów zabaw, co szczególnie podobało się jej braciszkowi 🙂 Księżniczka też była zadowolona, bo chociaż nie bierze czynnego udziału w zabawie, to chętnie przygląda się biegającym i krzyczącym dzieciom.
Przy okazji chciałam opowiedzieć Wam o trudnościach, z jakimi się spotykam gdy wychodzę na spacer. I nie, nie są to bariery architektoniczne! W Krakowie naprawdę pod tym względem jest bardzo dobrze.
Ale problem polega na tym,
że w przestrzeni publicznej, jakimi są place zabaw, parki, czy nawet przychodnia zdrowia 🙁 nie ma warunków na zmianę pieluchy u mojej Córki w warunkach gwarantujących poszanowanie prywatności. Ma ona niespełna 6 lat i jest wysoka (co widać na poniższym zdjęciu), ale bardzo wiotka i przebieranie musi być w pozycji leżącej.
Niestety standardowe przewijaki, jakie można spotkać np. w publicznych toaletach są dla niej za małe. Dlatego, przyznaję to otwarcie, zmianę pieluchy dokonuję tam, gdzie się da 😀 Czasami to jest ławka na krakowskich Plantach, czasami to trawnik pod Wawelem (kładę Córkę rozłożonym dwustronnym kocu). Zawsze staram się robić się dyskretnie w odosobnionym miejscu, ale jednak boję się, że podejdzie do mnie ktoś oburzony, takim publicznym “załatwianiem się takiej dużej dziewczynki”… I w sumie zmuszona byłabym przyznać mu rację…. Nie ukrywam, że dla mnie to też jest krępujące. Ale pieluchę muszę zmienić, a czasami nawet i przebrać całe ubranie, bo zdarza się, że pielucha nie wchłonie wszystkiego…. Uprzedzam pytania i “dobre rady” 😉 Tak, przed wyjściem zakładam Córce czystą pieluchę. Tak, Córka ma odpowiedni do jej wagi rozmiar pieluchy. Niestety moja Córka (podobnie jak i moi synowie) sika, kiedy jej się chce, a nie wtedy, kiedy mamie pasuje 😉
Krótko mówiąc,
brak toalet przystosowanych dla leżących osób niepełnosprawnych jest bardzo dużą niedogodnością. Ogranicza nasz, i tak mocno okrojony ze względu na niestabilny stan zdrowia Córki, czas spędzany w przestrzeni publicznej. Chcielibyśmy tak jak inne rodziny wychodzić na wspólne spacery, wycieczki czy zwiedzanie naszego pięknego miasta Krakowa nie martwiąc się jak i gdzie przebierzemy Córkę, kiedy będzie taka potrzeba. My musimy brać pod uwagę przede wszystkim pogodę – wiosna, jesień i zima i zupełnie nie nadają się do przebierania niepełnosprawnego dziecka na świeżym powietrzu. Wiem, że nie jesteśmy jedyną rodziną, która ma z taki problem. Bardzo bym chciała, żeby ta realna potrzeba została dostrzeżona przez włodarzy miasta. Bo tylko wtedy będziemy mogli powiedzieć, że Kraków to miasto dla wszystkich.
Pozdrawiam serdecznie,
Mariola 🙂
P.S.1. Jeśli zgadzasz się ze mną, zachęcam do udostępniania posta – zwiększymy w ten sposób szanse na to, że więcej ludzi pozna nasz problem braku toalet dla starszych niepełnoprawnych dzieci. Dziękuję!
P.S.2 Więcej wpisów z serii “Życie z letalną chorobą dziecka” znajdziecie tutaj
- Uważasz, że ten artykuł jest ważny? To podaj go dalej!
- Będzie mi bardzo miło, jeśli podzielisz się swoją opinią w formie komentarza 🙂
- Obserwuj mnie na Facebooku LamaridaBlog
- Śledź mnie na Instagramie lamaridapl
- Dziękuję i pozdrawiam! 🙂